Wat is dat toch met ons vlaggenschip. Was het in de voorgaande wedstrijden al blessuretijd dat er puntenverlies werd geleden, nu was het amper begonnen of de wedstrijd was al beslist. En ook dat dit seizoen niet voor de eerste keer. De uiteindelijk zware nederlaag was een zware domper in de strijd tegen degradatie uit de 3e divisie. Na een 3–1 ruststand zegevierde HBS met 5–1.
Geschreven door Dick Osinga
Het was een gezellige drukte op het Sportpark Craeyenhout in de Bosjes van Pex in Den Haag. Volop activiteit bij aankomst. Jeugdvoetbal op het hoofdveld en verderop de dames van de hockey afdeling van HBS actief. Misschien was die grote drukte wat verwarrend voor de boys. Feit is dat de start van het duel van BQ-zijde van geen kant klopte. Men liet zich per direct aftroeven in scherpte en voeg daarbij een communicatie storing tussen Rick Heim en Robert Smit en reeds na 20 seconden stond onze equipe op achterstand. Mike de Geer profiteerde van de miscommunicatie en schoot de 1-0 binnen.
Topdrukte voor het BQ doel in beeld
Een nieuw record in mijn beleving. Enige weken eerder werd bij de buren van Quick op dezelfde wijze begonnen, maar toen duurde het oplopen van die achterstand nog 10 seconden langer. Het resultaat van die wedstrijd (2-3 winst) bracht de BQ-aanhang met deze vroegtijdige achterstand dus nog niet tot wanhoop. Maar de gedachte was nog niet geponeerd of het stond al 2-0 voor HBS.
Het was Bram Ros, die van ongeveer dertig meter de te ver voor zijn doel staande Robert Smit verraste en de bal net onder de lat liet verdwijnen. Het HBS-geluk kon een minuut later al helemaal niet meer stuk toen Ruben Schaken na iets meer dan drie minuten de 3–0 op het scorebord bracht.
Een bijna wereldrecord volgens Haagse insiders!
Twan Nieboer verloor op het middenveld een onnodig duel en met de direct volgende dieptepass van de voet van De Geer werd oud – internationaal Schaken scherp bediend om zijn eerste treffer van deze middag te kunnen aantekenen.
Thomas Careman werd per direct ingesloten bij iedere actie
Wat was nu het waarneembare verschil in dit korte tijdbestek? Duidelijk was dat HBS veel scherper en beweeglijker uit de startblokken kwam en kennelijk de intentie had uitgesproken de BQ-ploeg per direct te overrompelen. Een tactiek die dus inderdaad snel succes opleverde. Zeker omdat de BQ-equipe een forse sloomheid uitstraalde. Vooraf waren de Hagenaars nog niet overtuigd van deze sportieve suprematie, want velen hadden ons prima zien presteren op bezoek bij buurman Quick. Maar de dadendrang van HBS-zijde vernietigde dus in recordtempo alle hoop aan BQ-zijde.
Met nog 86 minuten op de klok en een 3-0 achterstand denk je dan al gauw het ergste. Wat gaat dit nog worden deze middag. Maar na een kwartier was de grootste bevlieging aan Haagse zijde er af en kwam ook onze ploeg aan voetballen toe. Niet dat er ook maar enige kans uit voortkwam, maar de wedstrijd leek meer in evenwicht. HBS hoefde kennelijk niet meer en BQ kon niet echt. Lange tijd bleef de ploeg van Kevin Waalderbos steken op zegge en schrijve 1 echte kans. Toch was het raak kort voor rust. Een prima voorzet van Martijn Delger werd door HBS-doelman Paul van der Helm slecht verwerkt, waarna Thomas Careman de rebound binnenschoot (40e, 3-1). En dat werd ook de ruststand. Daarmee kwam onze ploeg nog goed weg, want kansen op 4-0 en meer waren er in voldoende mate geweest, maar werden voorkomen door goed keeperswerk en ballen die gekeerd werden op de doellijn.
Werk aan de winkel dus voor de technische staf. Hoe in vredesnaam deze sof te keren? Wat wissels? Daar mag je er maar drie voor gebruiken. Oppeppen dan maar!
In het tweede bedrijf was er lange tijd sprake van een schijnbaar evenwicht. BQ mocht aanvallen en deed dat ook. Een beetje fantasieloos ook, want het bij tijden toch redelijk aanvalsspel liep voortdurend stuk op het sterk opererende verdedigingsblok van de Hagenaars en de op hoge voorzetten heersende doelman. Toch werd het spel er aan Haagse zijde ook niet rustiger op en het was duidelijk dat een tweede BQ-treffer best eens positief zou kunnen uitpakken.
Martijn Delger heeft zijn voorzet afgegeven, waaruit Thomas gaat scoren
Die wens bleef uit en langzamerhand kreeg ook HBS nieuwe mogelijkheden op een treffer. Nadat Steve van Kesteren, Mike de Geer en Ruben Schaken al dichtbij waren – Robert Smit voorkwam dat een paar keer - was het De Geer die de 4–1 op zijn naam bracht. Ruben Schaken kon eindelijk goed doen waarvoor hij na de winterstop naar HBS gekomen was en mocht de 5-1 aantekenen.
Een blamerend verlies. Zeker het gebrek aan scherpte in het verdedigende spel brak ons deze middag al wel heel snel bijzonder zuur op.
,,Ik schaam me diep voor wat we vandaag hebben laten zien’’, waren de kritische woorden van Waalderbos aan het adres van zijn ploeg. ,,Ik ben zo’n belabberde start van een wedstrijd niet gewend van mijn ploeg. We zijn door het dramatisch begin geen moment in de wedstrijd geweest.’’
De doelstelling van rechtstreekse handhaving heeft Waalderbos na deze bittere teleurstelling definitief naast zich neergelegd, dat lijkt niet meer haalbaar.
,,Het zal een behoorlijk moeilijk karwei worden’’, sprak Waalderbos. ,,We hebben het vandaag zwaar nagelaten. We moeten het in de resterende duels laten zien.’’
Door de nederlaag is onze ploeg wel haast uitgeschakeld voor een direct veilige positie op de ranglijst en zal het halen van de nacompetitieplaatsen het hoogst haalbare zijn. Er zijn nog zes wedstrijden te spelen en zondag is de eerste thuis tegen middenmoter Blauw Geel ’38 uit Dongen.
Opstelling: Opstelling: Robert Smit, Robert Talens, Twan Nieboer, Rick Heim, Jorrit Kunst, Martijn Delger, Daan Driever, (46e Arnoud Bentum) Kees Noordmans, Ivan Spijkstra (46e Raymond Bolt), Thomas Careman, Rick Wiersma (70e Michiel Rusch)
Verslag TV west:
https://www.omroepwest.nl/media/25692/Samenvatting-HBS-Be-Quick-1887
of start bij minuut 32 :
https://www.omroepwest.nl/tv/programma/170000118/TV-West-Sport/aflevering/170249539
